روز 24 ذی الحجه روزیست که پیامبر خدا با نصارای نجران مباهله نمود. مباهله سنتی بود در زمان چون قسم خوردن و هر کس در مباهله شرکت می کرد با عزیزترین افراد خود حاضر می شد .  پیامبر خدا قبل از مباهله عبا بر دوش مبارک گرفت و علی , فاطمه , حسن و حسین را زیر عبا کرد و آنان را اهل بیت خود خواند و گفت: پروردگارا هر پیغمبری را اهل بیتی بوده است که مخصوص ترین خلق به او بوده اند .خداوندا اینها اهل بیت من هستند پس از ایشان شک و گناه را برطرف کن و ایشان را پاک گردان.

سپس جبرئیل نازل شد و آیه تطهیر در شان ایشان نازل کرد. سپس پیامبر به همراه اهل بیت خود برای مباهله بیرون رفت. بزرگ نصاری گفت: حقانیت پیامبر بر این است که وی با عزیزانش آمده و اگر در حق ما نفرین کند بی شک ما نابود خواهیم شد.

وقتی نصاری به این صحنه نگاه کردند حقیقت آن حضرت و آثار نزول عذاب را مشاهده کرده و از مباهله دست کشیدند و استدعای مصالحه و قبول جزیه نمودند. ...

در این روز حضرت علی علیه السلام در حال رکوع انگشتر خود را به سائل داد و آیه انما ولیکم الله در شانش نازل شد.